De parrain (peetvader) van Mickaël was jarig. Zijn kinderen, denk ik, hadden een verrassings feest georganiseerd voor hem. We gingen er 's morgens vroeg al heen en gingen rond 18.00 weer weg. Het was oké, maar eerlijk gezegd heb ik mijn tijd daar een beetje 'uitgezeten'. Ik kende niemand en met mijn Frans is het nog moeilijk een echt gesprek met een onbekende aan te gaan. Wat wel leuk was, was dat wel veel mensen geinteresseerd in mij waren en dan ook vragen stelde over Nederland. Wat me opgevallen is, over het algemeen trouwens, is dat veel mensen denken dat wij, Nederlanders, Duits spreken.. hoe komen ze daar nou weer bij..
Maandag 29 septemeber, weer een gewone schooldag. Maar wel een leuke schooldag voor mij! Want ik heb een heel groot compliment ontvangen van mijn docent geschiedenis, al zeg ik het zelf. We hadden die week daarvoor namelijk een toets gemaakt, daar heb ik volgens mij in mijn vorige blog ook over verteld, en we kregen vandaag dus dat cijfer terug. Ik kreeg geen cijfer, maar dus wel een compliment. Volgens de leraar was ik namelijk heel erg vooruit gegaan met mijn Frans. Ook zei die dat ik de toets heel goed had gemaakt en dat hij vond dat ik al heel goed Frans kon schrijven. Dat gaf me wel weer een duwtje in de rug, ik kreeg er weer meer vertrouwen van!
Na school ben ik Sablé in gegaan. Het is niet zo'n grote stad, maar het is prima. Ik heb bij de intersport hardloopschoenen gekocht, want ik ben van plan om mijn conditie weer een beetje op te bouwen. Ik heb hele mooi roze nike's gekocht, maar eerlijk gezegd heb ik ze deze week nog niet gebruikt als hardloopschoenen, maar wel als gewone schoenen haha
30 september was weer een gewonen dinsdag. Alleen heb ik een heel mooi cijfer terug gekregen! Een 19,5/20 (alles gaat hier sur vingt (20)) voor wiskunde!! Daar was ik natuurlijk wel heel erg tevreden mee en de klas was ook helemaal verbaasd. Maar het onderwerp was heel makkelijk voor mij, want dat heb ik al lang gehad in Nederland.
Oh ja, na school had ik een afspraak bij de dokter. Hier moet je namelijk een certificaat laten onderteken door je dokter, voordat je aan een sport kan doen. In mijn geval voetbal dus. Omdat ik ook al heel lang aan het hoesten ben en dat veranderd is, hebben we dat ook even besproken. Voor mijn hoest heb ik nu medicijnen gekregen, maar ze werken nog niet echt.
Woensdag, ook weer een gewone woensdag. Het was een korte dag! Gelukkig! Ik was namelijk erg vermoeid en was dan ook blij dat ik de hele middag op de bank kon hangen en tv kijken. Dit heb ik dan ook zeker gedaan!
Ook donderdag was niks bijzonders. Naar school tot 17.00 en daarna was ik 'dood'. Deze week was echt de vermoeiendste week tot nu toe.
Vrijdag ben ik niet naar school geweest. Ik ben namelijk ziek. Ik ben grieperig. Ik heb het afwisselend warm/koud, heb mijn hoest natuurlijk ook nog steeds, heb hoofdpijn en ben heel heel heel erg moe. Ik hoop dat het snel overgaat en me beter ga voelen. Want ik begin namelijk ook moe te worden van het moe zijn...
Vandaag, 4 oktober (dierendag!), was er weer een meeting met AFS. De bijeenkomst vond plaats in het plaatsje Clefs. Hier hebben we 's ochtends appels geplukt en daarna heeft er een machine er appelsap van gemaakt. Appels-plukken was natuurlijk niet zoveel aan, maar het werd leuke door alle AFS'ers. Het was heel erg gezellig, ondanks dat ik nog steeds ziek ben. Ik merkte wel dat ik 's ochtends iets te actief was geweest. 's Middags stortte ik namelijk helemaal in. Ik kijk heel erg uit naar het eerste AFS-weekend in november! Ik denk dat dat echt te gek gaat worden haha
Gelukkig mocht ik naar huis van Isabelle na het AFS-gedoe en hoefde ik niet meer naar het voetbal-gebeuren vanavond. Ik zit hier dan nu ook lekker mijn blog te typen voor de tv :) (Foto's komen op Facebook te staan)
Behalve dat ik ziek ben, gaat alles goed met mij. Ik krijg het steeds meer naar mijn zin op school en mijn gastgezin vind ik echt geweldig! Ik had me geen betere gezin kunnen wensen! Ik voel me echt thuis bij hen.
''Home is not a place,
it is a feeling.''
Met mijn Frans gaat het nu gestaag. Er zit, naar mijn gevoel, progres in, maar dan in baby-stapjes. Zoals vandaag heb ik ook weer even Engels en Nederlands kunnen praten. Het was heel fijn om Nederlands te kunnen praten. Even praten zonder na te denken, heerlijk!
Dit is het wel weer voor deze keer! Ik hoop dat ik jullie de volgende keer kan vertellen dat ik weer helemaal op en top ben!
Bisous vanuit La France,
Annick
Geen opmerkingen:
Een reactie posten